Bir adam hastanede çok fazla endişe duymadan huzur içinde günlerini geçirir. Bir süredir hastanede yatmaktadır ancak bu durum hayatını her şeyden ve herkesten güvende, hiçbir sorumluluk ve sorun olmadan yaşamanın en iyi yolu gibi görünmektedir. Orada gerçekten iyi hissettirir ve koğuş arkadaşlarından bazıları sıkışmış hissetse bile, onlar için o da hiçbir yerde olmadığı kadar özgür hissedebilir. Bu değerli rutin, aynı koğuşa yeni biri kabul edilene kadar sorunsuz bir şekilde işler. O huzursuz, öfkeli bir arkadaştır, o durumdan hiçbir şeyi kabul etmez, özellikle de yazılı olmayan kuralları. Beklemeye istekli değildir, orayı daha iyi veya daha kötü terk etmek ister. O, olması gerektiği gibi yaşamak veya ölmek ister, tıpkı oraya girenlerin başına geldiği gibi. O öfke tarafından ezilir, önce kendini savunmaya çalışır ve sonra anlaşılmaz bir şeyi kabul eder. Bu karşılaşma, kalbinizle ve duygularınızla gerçekten yüzleşmeyi seçerseniz, bunun mümkün bir onarımı olmadığını kabul etmesine yardımcı olacaktır.
